Rozdział IV

Z perspektywy Blanci

Kolejny dzień, rutyna. Postanowiłam, że wyjdę na spacer ale co to za frajda,

spacerowanie samemu po parku? Oczywiście, że żadna więc po krótkim czasie

postanowiłam, że usiądę na ławkę. Odpocznę. Włożyłam słuchawki do uszu i

zaczęłam słuchać: „ Florence & The Machine – Kiss With A First” to była

Piosenka która jako jedyna poprawiała mi humor. Dzięki niej, na mojej bladej

twarzy znów pojawiał się uśmiech. Obok mnie przeszedł chłopak, przyglądałam

się mu. Wyglądał znajomo, przyjrzałam się mu bliżej lecz nie poznałam przechodzącego

chłopaka. Wstałam i poszłam wolnym krokiem do domu. Po chwili usłyszałam jakiś krzyk.

-Hej! Poczekaj chwilkę! Zostawiłaś coś! Nie byłam pewna czy chodzi tu o mnie,

więc zignorowałam to i nie zatrzymując się poszłam dalej.

-Poczekaj, nie idź! Odwróciłam się, a za mną ujrzałam chłopaka który wydawał mi

się znajomo.  ‘’Już wiem!’’ Pomyślałam. To Louis z One Direction. Spojrzałam na niego

krzywo ponieważ nie jarałam się tak bardzo tym zespołem. 

-O co chodzi? Zapytałam.

-Zostawiłaś, słuchawki. Są twoje. Chłopak wręczył mi sprzęt, wzięłam go.

-Dziękuję. Spojrzałam na niego obojętnie, odwróciłam się i zrobiłam pierwszy

krok ku domu. 

-Poczekaj! Chłopak zatrzymał mnie. Nie miałam ochoty z nim rozmawiać.

Czego on ode mnie chciał?

-Co chcesz?

-Zdradziłabyś mi swoje imię? Lou spojrzał na mnie kątem oka i poprawił sobie włosy.

-Jestem Blanca. Wystarczy? Może i byłam wredna, ale nie wydawał się osobą wartą

poznania. W jego przypadku było odwrotnie.

-Nie, dałabyś mi swój numer? Może się jeszcze spotkamy.

-Nie podam Ci swojego numeru. Odwróciłam się arogancko i poszłam do domu.

Nie jestem tak jak jego fanki które zabiły by, jeden z członków One Direction poprosił

je o numer. Nie potrzebowałam jego miłościwej łaski spotkania się ze mną. Mam swoich

przyjaciół którzy mi wystarczają. Kiedy wróciłam już do domu, zorientowałam się,

że Amy przesłała mi wiadomość. „Blanca! Nawet nie uwierzysz kogo poznałam”.

Kogo ona mogła poznać zajebistego, że napisała do mnie sms’a?

„No kogo Amy, kogo?”  odpisałam. Nie czekając na odpowiedź poszłam się kąpać,

w wannie spędziłam 2 godziny. Czułam się cholernie wypoczęta. Dlaczego? Bo w domu

mam Jacuzzi odprężające. Dzięki temu cudownemu przyrządowi, odpoczęłam i mogę

obejrzeć dziś całą serie Harrego Pottera. Po tej kąpieli pewnie i tak nie zasnę do 3 w nocy.

Przed pójściem do salonu wzięłam telefon by sprawdzić czy Amy odpisała mi na sms’a.

Tak zrobiła. „ Liama z One Diretcion” Zdziwiłam się. Jak to możliwe, że ona spotkała Liama

z One Direction a ja Louisa? Co oni robią w Melbourne? Postanowiłam, że nie będę

zwlekać, i zadzwonię do Amy. Muszę dowiedzieć się szczegółów, przy okazji również powiem

jej o spotkaniu z Lou. Opowiadając jej całą historie ona również się zdziwiła, i zadała

jedno pytanie „ Jak to możliwe?” Miała do mnie również pretensje, że nie dałam

chłopakowi numeru. Oczywiście nie słusznie. Po co miałabym mu dawać numer?

Żeby porobił sobie ze mnie żarty? Po tym jak Jai się zachował mam zamiar trochę

przystopować z chłopakami czyt. Nie wiązać się z nikim. Zachciało mi się dragów

na samą myśl o tym zdarzeniu w parku. Zdecydowałam, że zadzwonię do Tay’a. To mój

dobry kolega od dragów. Tyle, że on nie robi mi wyrzutów przez to, że biorę. Dobrze wie,

że to jest moja sprawa i, że nie powinien się w moje sprawy mieszać jak Amy.

-No cześć Tay. Potrzebuje towaru, spotkajmy się za 20 min na rogu Steaword Street.

Nie czekałam na odpowiedź. Wzięłam pieniądze i poszłam na wyznaczone miejsce.

Kiedy doszłam, ujrzałam czekającego na mnie chłopaka.

-Witaj Blanca.

-Cześć Tay. Masz? Zapytałam.

-Ja mam nie mieć? Trzymaj. Chłopak wręczył mi narkotyki i czekał na zapłatę.

Położyłam mu na dłoni pieniądze i poszłam do parku. Usiadłam na ławce, było późno więc

wiedziałam, że nikt mnie nie zobaczy. Zaczęłam ćpać. Ku mojemu zdziwieniu ktoś usiadł na

ławce obok mnie. 

-Przepraszam, nie przeszkadzam?

Zapytał nieznajomy.

-Trochę. Byłam szczera, może czasami trochę za bardzo .Ale nie będę owijać w bawełnę.

-To ja, Louis. Znów się spotykamy.

Często tu bywasz?

-Często, chodzę na spacery by odreagować od życia codziennego, od rutyny która z

każdym dniem mnie dobija.  Po chwili zamilkłam.

Po co ja mu to mówię?

Przecież on tak bardzo jest zajęty swoimi fankami,

no i koncertami. 

-Pójdę już. Powiedziałam cicho i wstałam.

-Nie poczekaj! Lou złapał mnie za rękę.  – Podaj mi swój numer, chciałbym się

jeszcze z tobą zobaczyć.  Cały czas mi gdzieś znikasz.

-No dobrze. Uśmiechnęłam się delikatnie i zapisałam numer na jego I Phone’ie .

– Idę już. Odrzekłam krótko i wróciłam do domu. Będąc w apartamencie zorientowałam

się , że zapomniałam dragów. 

-Kurwa! Krzyknęłam. A po chwili dostałam sms’a. Był on od Lou.

„ Cześć, chciałbyś się jutro przejść ze mną do kina?” Po chwili zastanowień, zgodziłam się.

„ Jasne, czemu nie. Bądź w parku, tam gdzie się poznaliśmy. Będę tam na Ciebie czekać o 16” 

Louis Tomlinson (Louis, Tomilson, Lou)
 wzrost: 177 cm
 waga: 60 kg
kolor oczu: niebieskie
kolor włosów:
 - naturalny: brązowe
 - aktualnie: brązowo-czekoladowe.
 kolor cery: jasny.
 miejsce urodzenia: Anglia (Doncaster)
 data urodzenia: 24 grudzień 1992 rok
 wiek: 20 lat
 znak szczególny: idelana fryzura
Rodzina:
 -Matka: Tifany (kasjerka)
-Ojciec: Teddy (kierowca)
Hobby:
Granie na gitarze, śpiew.
 słucha: Elvis Preasley.
 Charakter: Miły, pomocny. Ciężko mu zagadać do dziewczyn, ale
jak ta wydaje się naprawdę warta poznania, nie czeka i odrazu stara
się ją poznać. W dziewczynach największą uwagę zwraca w
charakterze. Ma nadzieje, że kiedyś pozna dziewczynę która nie lubi
go za to, że jest w One Direction.


Od Autorki: No i jest już IV rozdział! Postanowiłam, że w
każdej wiadomości "Od Autorki" będę umieszać pytanie dotyczące bloga.
No więc dzisiejsze pytanie brzmi: Czy Amy powinna być z Skip'em
czy może z Liam'em? Czekam na wasze odpowiedzi <3 - Blanca xx